من كه جرات ندارم درباره ي اين اظهارات توضيح بدهم يا اظهار نظر كنم، لطفا خودتان قضاوت كنيد.
امروز خبرنگاري از مرضيه حديده چي دباغ - که اوايل انقلاب براي خود برو و بيايي داشته - پرسيد: « علت علاقه ي بي حد شما به امام (ره) چيست؟ » و او با صداي لزران گفت: « 65 سال از عمر من مي‌گذرد و حداقل نزديك به 50 سال آن را در حال مطالعه مسائل اسلامي بوده‌ام. هر چه در اين سالها ياد گرفتم همه را در وجود ايشان يافتم. تمام ذهن و افكار و اعتقادات من در اين انسان پياده شده بود. (در حالي كه اشك خود را پاك مي‌كند ادامه مي‌دهد) امام اسلام مجسم بود. چطور مي‌شود به اين انسان عشق نورزيد؟ (با بعض ادامه مي‌دهد) من بارها در زمان حضرت امام نيز گفته‌ام كه اگر لازم باشد براي بقاء نظام اسلامي و پياده شدن ديدگاه‌هاي حضرت امام ايشان به من امر كنند كه سر تك تك فرزند‌انت را براي من بياور، اين كار را مي‌كنم. چون تمام زندگي اين انسان سنت پيامبر است. (دوباره اشك مي‌ريزد) وقتي از دنيا رفت هيچ چيز از خود نداشت جز يك كتابخانه و چند دست لباس. ( و اين بار اشك مجال ادامه صحبت را به او نداد)»
واقعا اين كه مي گويد يعني چه ؟ شماها اين حرف را درك مي كنيد؟
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder