به بهانه ثبت جهانی قره کلیسا؛ قارا کليسا، داشنا‌‌ک‌ها و ماليخولياي ارمنستان بزرگ!

قارا کليسا، داشنا‌‌ک‌ها و ماليخولياي ارمنستان بزرگ!







«ديروز ما جز يك اجتماع كليسايي نبوديم، ولي فردا يك ملت خواهيم بود!»

آرزروني ارمني1



اشاره: این نوشته پیش‌تر در شماره دوم نشریه توقیف‌شده‌ رسول (نشریه داخلی طلاب ترک‌زبان حوزه علمیه قم، 1383ش) به چاپ رسیده است و اینک به مناسبت ثبت قره کلیسا به عنوان نهمین میراث تاریخی ـ فرهنگی ایران در یونسکو در اینجا درج می‌گردد.



پنجاه سال است كه تابستان هر سال ارامنه جهان در قاراكليسا گرد هم مي‌آيند.2 امسال [1383ش] نيز ارامنه جهان، پنجاهمين سالگرد زيارت سالانه‌ي قاراكليسا را برگزار كردند. قاراكليسا اول تا سوم مرداد ماه سال جاري [1383ش] شاهد حضور 5000 ارمني از ايران، ارمنستان، فرانسه، لبنان، سوريه و قبرس بود كه براي شركت در اين مراسم به‌ظاهر مذهبي گرد هم آمده بودند.3

قاراكليسا - كه كليساي طاطاووس يا تادئوس هم خوانده مي‌شود - در جنوب شهر ماكو، در 15 كيلومتري شمال شرقي قره‌بولاغ و نزديك مرز ارمنستان، در استان آذربايجان غربي قراردارد. اين كليسا تاكنون چندين بار بر اثر بلاياي طبيعي و حوادث تاريخي ويران و در زمان شاه عباس بازسازي شده است. ادعا مي‌شود يكي از حواريون حضرت عيسي در اين كليسا مدفون است. برخي از مورخان معتقدند که اين کليسا متعلق به ترکان آلباني بوده است که پس از گرويدن آنها به اسلام و متروک ماندن قاراکليسا، ارامنه آنرا به عنوان ارثيه تصاحب کردند. زيارت از قاراكليسا فرصت خوبي است تا ارامنه از آنجا به تماشاي قله‌ي زيباي كوه «ماسيس» ارمنستان بنشينند و با ديدن آن كوه از فاصله نزديك احساس خاصي! پيدا كنند.4

ارمنيان قومي هستند که از ديدگاه نژادي آميزه‌اي از هورّي ـ اورارتويي‌ها، لووي‌ها، فريژي‌هاي تراكي هستند و امروز شمار ارامنه جهان پيرامون 5 تا 6 ميليون نفر و جمعيت خود ارمنستان سه و نيم ميليون است يعني چيزي كمتر از نيمي از ارمنيان بيرون از ارمنستان به‌سر مي‌برند. دومين كشوري كه بيشترين جمعيت ارمني را در جهان داراست ايران با 000/370 ارمني، پس از آن لبنان 000/325، سوريه 000/299، آمريكا 000/175 و مصر 000/100 قرار دارند. شمار ديگري نيز در بسياري از كشورها و مناطق جهان از جمله در قاراباغ كوهستاني جمهوري آذربايجان زندگي مي‌كنند. ارمنيان براي زبانشان نام‌هاي هاپرن و آشخاري را به‌كار مي‌برند.5

اگر چه در سده‌هاي اخير نيمي از ارامنه به كمك روس‌ها در اين منطقه اسكان يافته‌اند ولي پراكنش جمعيتي موجود، برخي احزاب ملي‌گراي ارمنستان را به‌فكر گردآوري آنها در اين منطقه‌انداخته است. به نظر مي‌رسد حزب داشناكسيون - با طرح و برجسته كردن قاراكليسا و اشاعه‌ي شايعه‌ي قتل‌عام يك و نيم ميليوني! ارامنه به دست تركان - مي‌خواهد نقش صهيونيزم را در اين منطقه بازي كند و تراژدي اسرائيل دوم را به طور كامل در گلوگاه فوق‌العاده حساس و استراتژيكي قفقاز ـ آذربايجان به اجرا در آورد. و با گرد‌آوري ارمني‌زبانهاي دنيا در اين منطقه، رؤياي ارمنستان بزرگ را تحقق بخشد؛ در اين ميان قاراكليسا از نقشي كليدي و نمادين ـ به سان قدس براي يهوديان ـ برخوردار است.





نقشه ادعايي ارمنستان‌بزرگ نصب‌شده در یک کلیسای ارمنی / در جنوب‌شرقي اين نقشه درياچه اروميه نيز ديده مي‌شود!



سوگمندانه بايد گفت خيانت و جنايت خاطره‌ي تاريخي تلخي است كه ايران به‌خصوص آذربايجان از ارامنه تندرو و كشيش‌هاي سياست‌باز به‌ياد دارد، ارامنه‌اي كه با منطق «كار هيچكس در دفاع از نژاد و تبارش نمي‌تواند خيانت به مملكتش محسوب شود»6 جاي پاي بيگانه بوده و همواره به عنوان ستون پنجم اجنبي‌ها عمل کرده و حافظ منافع آنها بوده‌اند و بارها و بارها در راستاي خدمت به بيگانگان، به ميهن و كشور متبوع خويش خيانت‌ كرده‌اند؛ به عنوان مثال يكي از علل مهم شكست مرحوم آيت‌الله سيدمحمد مجاهد و علما و وليعهد عباس‌ميرزا در جنگ‌هاي تاريخي ايران و روس، پيوستن ارامنه به لشكرمتجاوز روس بود كه به تحميل معاهده‌هاي ننگين «گلستان» و «تركمن‌چاي» و از دست رفتن 17 شهر قفقاز و مهاجرت ارامنه ايران به آن ديار براي زمينه‌سازي تشكيل ارمنستان7 انجاميد8. چنين خيانتي را ارامنه در دوران ضعف و اواخر حكومت عثماني بر آن سرزمين نيز روا داشتند كه با جانفشاني‌هاي سربازان مسلمان ترك و كرد عثماني، دسيسه‌ي ارمنيستي ـ روسيستي برچيده شد و با كشتار و اخراج ارامنه از خاك عثماني خاتمه يافت.

بار ديگر براي از بين بردن مسلمانان آذربايجان غربي و تشكيل دولت مستقل مسيحي، داشناك‌ها و جيلوها با تحريكات روسها و انگليسي‌ها و مسيونرهاي آمريكايي و فرانسوي در اسفند ماه 1296 هجري شمسي در اروميه، خوي و سلماس به قتل و غارت مسلمانان دست يازيدند و خون ده‌هاهزار مسلمان مظلوم را ريختند كه ورود به‌هنگام ارتش عثماني، نقشه شوم آنان را ناتمام گذاشت. 9

اكنون نزديك به يكصد سال است كه ارامنه و به‌ويژه داشناكهاي قفقاز مي‌كوشند تا برخي از اراضي فراسوي مرزهاي سياسي ارمنستان را تحت اشغال خود در‌آورند برخي از سرزمين‌هاي مورد ادعاي ارامنه در تركيه، گرجستان، ايران و آذربايجان قرار دارد. از ميان اين اراضي، ارامنه موفق به اشغال قاراباغ يعني 20% از خاك جمهوري آذربايجان شده‌اند.10

ديدگاه الحاق‌گرايانه در بسياري از ارمنيهاي ايران نيز رسوخ كرده است به عنوان مثال شخصي به نام ماني پارسا در وبلاگ شخصي‌اش، «ارمنستان11»، مي‌نويسد: «اين دو کوه [آرارات بزرگ و كوچك] هم اکنون در خاک ترکيه قرار دارند ولي مرزهاي ايران و ارمنستان و ترکيه تا دامنه‌هاي اين کوه‌ها ادامه دارند [...] اين کوه براي ارمنيان مقدس و وَرجاوند است و نماد ارامنه بشمار ميرود و قرار گرفتن آن در خاک ترکيه اندوه بزرگي را براي آنها ببار آورده. بسياري از آوازها و نماهنگها (ويدئو کليپ‌ها)ي ارمني از غم جدايي اين دو کوه از سرزمين ارمنيان حکايت ميکنند. چشم انداز اين دو کوه از خود ايروان هم پيداست و مردم آنجا پيوسته با ديدن نماد خود که در خاک ديگران است «آه!» ميکشند.»

ماليخولياي تشكيل ارمنستان بزرگ به عنوان استراتژي دراز مدت توسط حزب داشناكسيون12 ارمنستان دنبال مي‌شود. واي بسا براي همين است كه ارمنستان يازدهمين رتبه دنيا را در اختصاص بودجه به نيروهاي نظامي را دارد. اهميت اين مسأله آنگاه مشخص مي‌شود که رده جمعيتي ارمنستان در ميان کشورهاي جهان و پراکنش جغرافيايي ارامنه را در نظر آوريم. کارشناسان با مطالعه بيشتر وضعيت نيروهاي مسلح ارمنستان، از وجه تشابه آنها با ارتش اسرائيل بيشتر مطمئن مي‌شوند.13

با روي كار آمدن دولت كوچاريان، به‌رسميت شناساندن موضوع موهوم قتل‌عام ارامنه به دست مسلمانان، به يكي از اولويت‌هاي سياست خارجي ارمنستان در‌آمد. دولت ارمنستان براي توجيه مقاصد متجاوزانه‌ي خود اين مسأله را در ديپلماسي خود اعمال مي‌کند و از همان سال‌هاي نخستين تشكيل ارمنستان، بسياري از كشورها، سازمان‌ها، مجامع حامي و تحت نفوذ لابي ارمني اين ادعا را به رسميّت شناخته‌اند و 24 آوريل بدين منظور در نظر گرفته شده است. لئون داووديان، نماينده ارامنه شمال و تهران در مجلس روز سه‌شنبه 3/2/82 در سخنراني پيش از دستور خود، ضمن بيان ادعاي واهي مبني بر قتل عام ارامنه، از مجلس خواست، قتل عام مذكور را به رسميت بشناسد!!! و اين در حالي است كه هيچ كدام از نمايندگان حاضر در مجلس هيچ اشاره‌اي به قتل عام مردم آذربايجان غربي بدست ارمنيان در سالهاي 1920 و شيعيان قاراباغ نكردند.15 جناب سيد محمد خاتمي، رئيس جمهوري ايران نيز در سفر اخير خود به ارمنستان با حضور در محل يادبود قتل عام ارامنه در ايروان و اهداي گل به مزار سرباز گمنام! ارمنستان اداي احترام کرد. با چنين روندي بايد منتظر بود که ايران نيز در آينده‌اي نه چندان دور شايعه كشتار يك و نيم ميليوني ارامنه را به رسميت بشناسد!

ارامنه در 24 آوريل هر سال راهپيمايي‌هايي در سراسر جهان از جمله تهران به راه مي‌اندازند و كليساهاي سياست‌زده ارمني با «ننه‌من‌غريبم‌بازي‌»ها و مظلوم‌نمايي‌ها، زمينه‌ي توجيه توسعه‌طلبي و تجاوز‌گري داشناك‌ها را در افكار عمومي فراهم مي‌آورند. امسال به‌خاطر واکنش تند آذربايجاني‌هاي مقيم مرکز و در نتيجه عدم صدور مجوز راهپيمايي از سوي وزارت كشور به ارامنه، گروهي از ارامنه دست به تجمع در مقابل كليساي بلوار كريمخان زند زدند كه به درگيري انجاميد و با چاقوخوردن و زخمي‌شدن چند تن از دانشجويان ترك دانشگاه تهران توسط ارامنه پايان يافت.16 واضح است كه «مسئولان امنيتي كشور نبايد اجازه بدهند اين دعوا در ايران ادامه يابد»17.

ناگفته پيدا است كه اكثر ارامنه ايران، خواستار زندگي آرام و صلح‌جويانه در كنار هموطنان مسلمان خويش هستند و اين امر را با عمل‌كرد مسالمت‌‌جويانه خويش و با عدم شركت در چنين برنامه‌هايي ثابت كرده‌اند؛ تنها برخي ارامنه افراطي حافظ منافع حزب داشناک در داخل کشور ايران با برخي آشوب‌طلبي‌ها، نقش ستون پنجم بيگانه را بازي مي‌كنند. چه اينكه شمار شركت‌كنندگان در تجمع امسال ارامنه حدود 600 نفر بود اين در حالي است كه صدها‌هزار ارمني در ايران زندگي مي‌كنند.

بديهي است كشورهايي كه صهيونيست‌ها را در غصب فلسطين و شكل‌گيري اسرائيل كمك كردند ياري خويش را از داشناك‌ها براي گسترش اسرائيل دوم در سرزمين مسلمانان دريغ نخواهند كرد چرا كه در نظر آنان مسلمانان، دشمنان مشترك و تاريخي يهوديان و مسيحيان به‌حساب مي‌آيند.

البته اين خيال خام با اقتدار فعلي ايران ميسر نيست؛ داشناک‌ها اين خوابها را براي ايران تجزيه شده ديده‌اند کما اينکه صهيونيست‌ها هم تنها با تجزيه‌ي عثماني رؤياي اشغال قدس را محقق ساختند. وقتي که يهوديان در قبال اجازه‌ي زيارت و اقامت در قدس حاضر به پرداخت 120 ليره به اضافه‌ي بدهي‌هاي سنگين عثماني بودند وچنين اجازه‌اي را کسب نکرده و با پاسخ‌هاي دندانشکن18 سلطان عبدالحميد عثماني مواجه شدند؛ تجزيه را تنها راه تحقق مقاصد شوم خود يافتند. يهوديان پس از تجزيه‌ي عثماني به کمک استعمار اروپايي بيت المقدس را به اشغال در آوردند. حال کدامين مصلحت اقوي دولت ايران را مجبور مي‌کند روستاي قاراکليسا را از جمعيت مسلمان خريده و به عنوان استراحتگاه در اختيار ارامنه ‌دهد. آيا سزاوار است که كشور اسلامي ايران، كه ام‌القراي جهان اسلام و مهد و مأواي تشيع است هر ساله از متجاوزان به سرزمين اسلام و تشيع و دست به خون‌آلودگان داشناك پذيرايي كند؟! و با دست خود زمينه‌هاي نفوذ و فزون‌طلبي آنها را فراهم آورد؟! مباد آن روزي كه مساجد آذربايجان به سرنوشت مسجد شوشاي قاراباغ گرفتار آيند و به محل عيش و نوش و توالت عمومي و خوكداني ارامنه تبديل شوند.

متولياني خائن به انقلابي که با همدستي کاردار سفارت ارمنستان، با رقصاندن دختران هرزه ارمني در خوزستان جشن منحوس نژادآريايي موسوم به ايران زمين را برگزار مي‌کنند؛ بايد توجه داشته باشند که فرزندان بيدار آذربايجان اجازه نخواهند داد که داشناکسيون ارمني با تجمع در قارا کليسا به توطئه و تهديد عليه مام ميهن بپردازند!



پانوشت‌ها:

1. اين جمله‌اي است كه آرزروني در 1872 در روزنامه خود «مشاك» نوشت؛ به نقل از: هراند پاسدرماجيان. تاريخ ارمنستان. ترجمه: محمد قاضي. تهران: انتشارات زرين، چاپ دوم، 1369، ص334.

2. در سال 1954 ميلادي، «شوراي خليفه‌گري كل ارامنه آذربايجان» براي اولين اين برنامه را ريخت.

3. ر، ك: اخبار اديان؛ ماهنامه‌ اطلاع‌رساني، سال دوم، شماره 9، شهريور و مهر 83، ص17.

4. شيرينيانس، آنژل. نشريه‌ي جهانگردان، مقاله‌: كليساي تادئوس قره‌كليسا، شماره 11.

5. برگرفته از دائره‌المعارف اينترنتي ويكي‌پئديا؛ دائره‌المعارف آزاد.

6. ت. مازاريك. به نقل از: هراند پاسدرماجيان. تاريخ ارمنستان. ترجمه: محمد قاضي. تهران: انتشارات زرين، چاپ دوم، 1369، ص479.

7. مضمون يکي از مواد معاهده‌ي ترکمن چاي اين بود که ارمنيان ساکن سرزمين هايي که در تسلط ايران باقي مانده است [!] حق دارند، در صورت تمايل، به سرزمين هايي که به تازگي به روسيه ملحق شده است مهاجرت کنند. به موجب همين ماده در حدود سي و پنج هزار ارمني که بيشترشان از نواحي سلماس، خوي و اروميه آمده بودند به روسيه کوچ کردند و در آنجا مقيم شدند. ر. ک: هراند پاسدرماجيان. تاريخ ارمنستان. ترجمه: محمد قاضي. تهران: انتشارات زرين، چاپ دوم، 1369، ص 365.

8. هراند پاسدرماجيان. تاريخ ارمنستان. ترجمه: محمد قاضي. تهران: انتشارات زرين، چاپ دوم، 1369، ص 364 _ 365. مي‌نويسد: گروه‌هاي پياده و سواره‌ي داوطلب ارمني در تمام اين عمليات شرکت داشتند و دوش به دوش سربازان روسي مي‌جنگيدند.

9. ر، ك. هيئت، جواد. نقشه‌ي تشكيل دولت مسيحي در آذربايجان و نقش اروپا و عثماني در آن وقايع.

10. صمدلي، فرزاد. روزنامه‌ رسالت؛ مقاله: ارمنستان تندروي داشناكها، 9/8/1378.

11. http://armanestan.persianblog.com

12. داشناك‌ها به هموطنان مخالف خويش هم رحم نمي‌كنند يك مورد براي نمونه ذكر مي‌شود: روز چهار شنبه ۵ آبانماه سال ۱۳۷۸در حاليکه نخست وزير ارمنستان آقاي وازگن سرکيسيان در حال سخنراني در مجلس اين کشور بود گروهي تروريست داشناک وارد صحن مجلس شدند و با بي‌رحمي تمام اقدام به کشتار وازگن سرکيسيان نخست وزير، کارن دميرچيان رييس مجلس (شخصيت مورد احترام ارمنيان)، و هشت وزير و نماينده کردند. (دميرچيان و سرکيسيان خواهان حل عادلانه مناقشه قاراباغ بر اساس گذشتهاي متقابل هر دو طرف درگيري بودند) در اين حادثه دهشتناک ۳۰ نفر نيز به شدت زخمي شدند. اين حادثه که به‌صورت زنده از تلويزيون ارمنستان پخش مي‌شد سبب شگفتي شديد و نفرت عميق جهانيان شد. ر، ك: ttp://dashnak.persianblog.com.

13. نشريه ايران ويج، مقاله: تشابهات ارمنستان و اسرائيل. 11/11/1378.

15. يول، هفته‌نامه خبري دانشجويان ترك دانشگاه تهران، شماره 22، يكشنبه 7 ارديبهشت1382.

16. ر، ك: روزنامه شرق، سال اول، شماره 175. چهارشنبه، 3 ارديبهشت 1383.

17. روزنامه جمهوري اسلامي، سال بيست و پنجم، شماره 7176، ستون جهت اطلاع، شنبه، 15 ارديبهشت، 1383.

18. احمدي، حميد. ريشه‌هاي بحران در خاورميانه. تهران: مؤسسه کيهان، چاپ اول، بهار 1369، ص 288- 291.